Er zijn weinig predikanten die van zoveel diverse personen geraadpleegd worden als Ds. T. van der Groe. Er zijn ook weinigen die zozeer vergruisd werden. Deze bundel uit zijn leven en leer toont dat duidelijk aan. Er wordt hiervoor gebruik gemaakt van tal van biografische geschriften over hem. Hij leerde niets nieuws; hield streng vast aan de oude Orthodoxie. Liefdevol legt hij het er op toe om Gods volk te leren, en te vermanen om geen valse gronden te leggen buiten Christus tot grote schade van hun zielsleven. Ogenschijnlijk kwam Van der Groe hierdoor vrij geisoleerd te staan. In werkelijkheid voerde hij een uitgebreide correspondentie en ondervond hij op allerlei niveau erkenning. De Heere plaatste hem op een eenzame hoogte. Ten 1e zag hij de droevige toestand van Nederlands kerk en volk. Ten 2e zag hij door het geloof de grote Koning van Zijn hemels huis. En de komende heerlijke Kerkstaat. Een gezicht op Hem vergoedt de eenzaamheid en verzoet het gemis van vrienden.