Dit boek is het sluitstuk van de vierdelige reeks 'Toegepaste neurowetenschappen' en gaat over herstel na hersenbeschadiging en de mogelijkheden dit door therapie of training te beïnvloeden. Ongenuanceerde opvattingen als 'Eenmaal laesie, altijd gestoord' en 'Na zes maanden is geen verder herstel meer te verwachten', worden ontzenuwd en vervangen door realistische informatie. Doemdenken en therapeutisch nihilisme zijn verleden tijd. Nieuwe inzichten in de plasticiteit van de hersenen en in uiteenlopende mechanismen van herstel, rechtvaardigen een positief denkklimaat.

 'Neurologie' is opgebouwd uit drie grote delen:
 Deel 1, de biologische basis, bespreekt plasticiteit als universeel fenomeen. Verschillende herstelmechanismen worden beschreven met hun theoretische basis (o.a. beeldvormend onderzoek) en enkele patiëntvoorbeelden van opmerkelijk herstel.
 Deel 2 geeft de leertheoretische basis: toepasbare principes van leren en geheugen, het leren van motorische vaardigheden en leren en afleren van gedrag. Dit gedeelte biedt een gedachtegoed dat gebruikt kan worden om
 Deel 3 biedt een praktische uitwerking: de systematiek van de empirische cyclus als sturende leidraad, de talrijke principes en methodes en hoe men deze kan toesnijden op specifieke stoornissen en patiënten. Het therapeutische repertoire blijkt enorm te zijn. Hierdoor ontstaat een keuzeprobleem: wat doe je, waarom en wanneer bij wie?

 Aan de hand van vele voorbeelden op het gebied van motoriek, cognitie en gedrag worden de probleemanalyse en interventiestrategieën praktisch uitgewerkt. Recent wetenschappelijk onderzoek naar het effect van specifieke therapieën en leerstrategieën levert positieve perspectieven voor de patiënt met hersenbeschadiging.