Na historie wieku XVIII mozemy patrzec jak na scene, na ktorej pojawia sie i wybucha, iskrzac sie tragicznie, ruch wolnosciowy. [...] Poeci, muzycy i malarze - ozywieni nowym duchem i zaspokajajacy zadania nowej publicznosci - staja sie wybranymi depozytariuszami, a czasem prorokami wolnosci gdzie indziej skompromitowanej. To przerzucenie odpowiedzialnosci na artystow daje w jakis sposob miare porazki wolnosci na polach bitewnych opornej rzeczywistosci, jej wycofania sie w swiat wyobrazni i zycia wewnetrznego.