Pierwszy tom niepublikowanych zapiskow z lat 1956-1973. Dzienniki Edwarda Stachury, ktorego tworczosc w latach 80. przezywala apogeum popularnosci, graniczacej z kultem, nie sa typowa diarystyka. Ich forma scisle zwiazana jest z tym, ze najczesciej powstawaly "w drodze". Znajdziemy tam m.in.: relacje z licznych podrozy, spotkan autorskich, informacje o wschodach i zachodach slonca i ksiezyca, publikowane i niepublikowane utwory pisarza, plany na nastepne dni, czy listy dluznikow. Dzienniki te sa takze doskonalym swiadkiem kreacyjnego charakteru literatury. Jednak, co najistotniejsze, moga one pomoc odpowiedziec na pytanie, ktore od wielu lat stawiaja sobie czytelnicy pisarza: co wplynelo na tragiczny przebieg zdarzen, zakonczony samobojcza smiercia. Smierc jest jednym z glownych motywow w tych dziennikach.
Dzieki kontekstowi zapiskow, ktore obejmuja caly okres literackiej aktywnosci pisarza, czytelnicy beda mieli szanse zrozumiec - dlaczego.