Problem bezpieczenstwa wewnetrznego nalezal do najwazniejszych i jednoczesnie najtrudniejszych spraw panstwa na ziemiach polnocno-wschodnich II Rzeczypospolitej. Wieloetniczny i wielokulturowy charakter tych obszarow powodowal, iz aspiracje narodowe oprocz Polakow zglaszali rowniez przedstawiciele innych nacji: Bialorusini, Litwini, Zydzi, Rosjanie, Ukraincy.
Celem prezentowanej Panstwu pracy jest przedstawienie problemow politycznych i organizacyjnych sluzb bezpieczenstwa oraz scharakteryzowanie kolejnych etapow zmieniajacego sie na przestrzeni lat 1919-1939 stanu bezpieczenstwa wewnetrznego. Ziemie polnocno-wschodnie II Rzeczypospolitej stanowily pole badawcze, na przykladzie ktorego przedstawione zostalo cale spektrum zagadnien wchodzacych w sklad pojecia bezpieczenstwa wewnetrznego, m.in. kwestie polityczno-prawne, narodowo-etniczne i religijno-wyznaniowe. Niewatpliwym atutem ksiazki jest baza zrodlowa. Po raz pierwszy w literaturze polskiej, przy opisie okresu dwudziestolecia miedzywojennego, w tak wielkim stopniu skorzystano z zasobow archiwow bialoruskich i litewskich. Zgromadzony w tamtejszych archiwach material pozwala nie tylko w nowy sposob spojrzec na problemy badawcze, lecz umozliwia poznanie prezentowanej tematyki z perspektywy lokalnej administracji polskiej.