Este ensaio propón unha defensa da cultura humanística nun mundo de gran desenvolvemento científico, tecnolóxico e produtivo, mais no que a persoa carece moitas veces dunha verdadeira soberanía e dunha plenitude de horizontes e expectativas culturais e vitais. Unha cultura e unha educación ricas en valores e enraizadas no social, atentas ás descubertas das ciencias naturais e sociais e ás creacións técnicas e tecnolóxicas, poden constituír unhas ferramentas imprescindibles para a emancipación humana e a realización vital. O mundo da cultura é fascimante. Protagoniza a mellor partitura do ser humano. A cultura é esixente, pero outorga xenerosas doses de felicidade, pracer e, sobre todo, o logro dunha fecundante vixilia. Dun escoitar os sons do silencios. Dun ver máis alá. Este libro quixo abordar algúns aspectos desa viaxe.