Alzheimer hastasi annesi ile birlikte yasayan Sevginin hayati pek kolay degildir. Zamanin anilarimiz üzerindeki acimasiz etkisi olarak tanimlayabilecegimiz bu hastalikla mücadelede yasanan zorluklari asmak icin ugras vermektedir. Bu süre zarfinda annesine annelik yapmak zorunda kalirken, bir taraftan da kendine ait bir dünya kurmaya cabalamaktadir. Hastaligi ve yasanan zorluklari kabullenmek istemeyen diger kardesleri de Sevgiyi bu mücadelede yalniz birakmislardir. Annesi ile yaptigi bu özel yolculukta, anlar birlestirip, anilar biriktirmenin önemini kavradigi zaman, yasamin hüzne yer birakmayacak kadar kisa oldugu sonucuna varacaktir...Bana bak Orhana mi göz koydun yoksa Gözünü oyarimAnnecim bir insan nasil babasina göz koyar...Anne seni cok özledim benÖyle mi Nerdeydin ki sen Serdarim bunca zaman Ben de seni pek özledim.Anadolu yakasinda oturuyorum ya ben annecim. Bu tarafa gecmek Erzuruma gitmekten beter.Öyle ya a ogul ama ben seni yillardir yüregimde tasimanin agirligini hissetmedim, o neden