Premio Ramón Piñeiro de Ensaio 2002. Rei Ballesteros achégase a Hamlet, e faino cunha visión moi persoal á vez que extremadamente rigorosa, interpretándoo como síntoma e expresión da nova concepción do tempo e da vida, concepción que separou a sociedade e a cultura tradicional dun mundo no que a medición e o cómputo comezaban a ser os verdadeiros protagonistas. Un libro que nos redescobre a cerna da sociedade do século XXI ao constatar a pasaxe dun tempo ""harmónico"", natural e local, a outro eminentemente urbano e cosmopolita que pretende ignorar as contricións da natureza e no que prima a linealidade, a aceleración e a présa. A partir desta constatación, que vertebra e dá unidade conceptual ao ensaio, Rei Ballesteros realiza unha serie de suxestivos achegamentos a temas tan fundamentais na nosa cultural coma o amor, a morte, a familia, a orixe e a comunidade.