Guido Gezelle (1830-1899) is vandaag een van de bekendste schrijvers uit het Nederlandse taalgebied, maar dat was tijdens zijn leven helemaal niet het geval. Zijn literair werk werd toen uitsluitend regionaal verspreid. Pas in 1901 verschenen "Laatste verzen" en "Verzen" bij de Amsterdamse uitgever Lambertus Jacobus Veen (1863-1919). Die bundels waren meteen uitverkocht en leidden tot een snelle opeenvolging van herdrukken, bloemlezingen, geschenkboekjes en bibliofiele uitgaven van Gezelles werk. Jaarlijks kwamen vele duizenden exemplaren op de markt, voor het grootste deel in nederland en niet in Vlaanderen. Het publiek reageerde enthousiast, maar in de literaire kritiek gingen ook sceptische stemmen op: dit was slechts een modeverschijnsel!Een bibliografische beschrijving van de postume edities en onderzoek in het archief van de uitgever Lambertus Jacobus Veen werpen nieuw licht op deze merkwaardige episode uit de geschiedenis van de Nederlandse literatuur en uitgeverij.