Autorzy niektorych popularnych ksiazek o psach, ukierunkowanych na historie kultury, pisza o swiadomosci i uczuciach psow w naiwnie bezkrytyczny sposob, popadajac czesto nawet w wyrazna sprzecznosc z wynikami badan przyrodniczych i genetycznych. Z kolei etolodzy, ktorzy niekiedy nawiazuja do historii psow w kulturze, przewaznie nie dostrzegaja, ze "historie" moze miec tylko taka zywa istota, ktora ma tez swiadomosc. Dlatego kazda proba napisania historii psow jest zarazem glosem w sprawie do dzis jeszcze spornej w nauce, czy zwierzeta maja swiadomosc. Taka mysl przyswiecala takze niniejszej ksiazce, ktora ma przedstawic krytyczny ogolny przeglad historii psa i czlowieka, w ktorym na pierwszym planie znajdzie sie nie czlowiek, ale pies, jego zaslugi dla czlowieka i cierpienia spowodowane przez niego.