Gdy zmarl wielki rabin Mosze z Kobrynia, zapytano jednego z jego uczniow: "Co dla twojego nauczyciela bylo najwazniejsze?". Tamten namyslil sie i odpowiedzial: "To, czym wlasnie sie zajmowal". Historia ta to dobry poczatek do lektury przygotowanej przez Zbigniewa Nosowskiego ksiazki "Szare a piekne. Rekolekcje o codziennosci"

Rozwiazywanie problemu z codziennoscia nie polega na zmianie tego, co robimy, lecz - jak to robimy. Istotna cecha codziennosci jest to, ze wydaje nam sie, iz nie jestesmy w niej wolni, ze zmuszeni jestesmy do wykonywania czynnosci, na ktore czesto nie mamy ochoty. Pozostajemy jednak wolni, jesli chodzi o wybor naszego podejscia do tych czynnosci - takze do tego, co przykre, wymagajace i trudne. W chrzescijanskiej duchowosci codziennosci chodzi o odkrywanie, ze Bog naprawde podtrzymuje swiat w istnieniu, ze On naprawde jest podstawa wszystkiego, ze "w Nim zyjemy, poruszamy sie i jestesmy". Nie chodzi o tworzenie iluzji, ze wypicie herbaty otwiera nas na boskosc. Nie chodzi o mydlenie oczu, ze codziennosc przestanie byc szara i bedzie kolorowa. Ona ma pozostac szara, a zarazem moze byc postrzegana jako piekna.