Dziedzictwo Goliata to ksiazka stanowiaca probe odpowiedzi na pytanie, jaki wplyw na Hebrajczykow i Biblie mieli Filistyni. Lud ten, przybyly wraz z innymi Ludami Morza, zapewne z terenow Egei i Anatolii, osiedlil sie w Palestynie w XII wieku p.n.e. i przez pewien czas odgrywal role lokalnego hegemona. Plemienna nazwa wlasna Filistynow dala poczatek nazwie zasiedlanego przez nich terytorium - Palestyny. W cieniu kultury filistynskiej formowaly sie wspolnoty polityczne Judy i Izraela. W nauce dominuje poglad, jakoby Filistyni pozostawali w ustawicznym konflikcie z Hebrajczykami. Ponadto Filistyni sa przedstawiani zazwyczaj jako dzicy, zlowrodzy i nieokrzesani najezdzcy. Obraz ten jest wynikiem przyjecia biblijnego punktu widzenia na pradzieje Izraela. Niniejsze studium stawia pytania o zasadnosc takiego spojrzenia na historie starozytnej Palestyny. Ksiazka ta pozwala dostrzec elementy wskazujace nie tyle na konflikt miedzy Filistynami i Hebrajczykami, ile na ich wzajemne zaleznosci. Proponowane wnioski ilustruja, jak wielki wplyw na Hebrajczykow mieli owi rzekomi barbarzyncy. To Filistyni jawia sie jako lud wyrafinowany i kulturalny, ktory wniosl w swiat Hebrajczykow cenne skladniki dziedzictwa mykenskiego i anatolijskiego. Paradoksalne zatem przedstawienie w Biblii zlych Filistynow nie wynika z dazenia do historycznie obiektywnej rekonstrukcji dziejow, lecz jest skutkiem swoistej manipulacji. Judejczycy mogli miec kompleks zaleznosci od silniejszego sasiada i swej kulturowej nizszosci wobec nich, stad dazenie do jego stronniczego zobrazowania. Dziedzictwo Goliata w Judzie bylo bowiem znacznie wieksze, niz gotowi byli to przyznac sami autorzy Starego Testamentu.