Encrucilladas, vén ser, como se dixésemos, un libro de libros. Trindade sen trono, ergueita sobre certas crases de parentesco. Dos tres libros que nun se empolan, o do medio é unha novela. Os outros son colectáneos de contos. Camiño bretemoso dá título á narración que preside o volume. Trátase dun dístico composto con máis dose de simbolismo que de realismo. Tras do dintel de Neboeiro ferve outro hemisferio, outro país, outras xentes... Na pai saxe todo é distancia cósmica inabarcable. A natureza semella engulir o home. As demais pezas son colectáneas de contos. Xente no rodicio leva unha vintena; A muller de ferro recolle vinte e dous contos máis. Todos teñen aire familiar, son curtos e algúns mesmo extracurtos. Non porque a capacidade fabuladora, o pulo da inventividade non dea maiores alargos, senón máis ben pola preimposta esixencia de acadar unha maior condensación e sobriedade formal.