Polina nichego ne delala, chtoby byt krasivoj, - velikolepie bylo dano ej prirodoj. Ni otrok, ni muzh, ni starets ne mogli projti mimo prekrasnoj devushki. Soblaznjonnaja uchitelem solfedzhio, Popelka (tak zvali ejo roditeli) vskore stala Muzoj pisatelja. Potom khudozhnika. Zatem talantlivogo skripacha. V ejo dvizhenii - iz ruk v ruki - skryvalsja poisk. Poisk togo absoljuta, kotoryj delaet ljubov - vzaimnoj, schaste - polnym, krasotu - vechnoj, srodni "Pesni Pesnej" tsarja Solomona.