Ksiazka przybliza wspominane przez Jana Pawla II postacie, ktore spotkal na swej drodze do kaplanstwa; nie wszystkich znal osobiscie, bo odeszli przed jego urodzeniem. Wywodzili sie z roznych srodowisk, mieli rozne upodobania i wyksztalcenie, jednak wszyscy prowadzili glebokie zycie religijne i milowali zarliwie swoja ojczyzne. Dla niej pracowali, a w razie potrzeby ponosili wiele ofiar na miare potrzeb czasow w ktorych przyszlo im zyc. Rozwijali wlasciwe sobie charyzmaty w burzliwych okolicznosciach powstan narodowych, wojen i trudnych lat odbudowy Polski. Sw. Rafal Jozef Kalinowski, Sw. Albert Adam Chmielowski, Sw. Faustyna Maria Kowalska, Karol Jozef Wojtyla - ojciec, Jan Leopold Tyranowski, Mieczyslaw Kotlarczyk, Robotnicy Kamieniolomu i Solvayu, Jerzy Ciesielski. Niektorzy byli w pewnym sensie wzorem, budzili w mlodym czlowieku podziw, fascynowali osobowoscia, inni przychodzili do niego ze swoimi zainteresowaniami, ktore nie tylko umial dzielic, ale i ubogacal o nowe wartosci. Byli tez ludzie prosci, od ktorych student Karol doznal wiele zyczliwosci i zrozumienia w okresie okupacji niemieckiej, a takze w czasie pozniejszym. Ta roznorodnosc kontaktow sprawila, ze jako kaplan, nastepnie wysoki dostojnik Kosciola katolickiego, potrafil zrozumiec kazdego czlowieka i jego zyciowe problemy. Z czasem stawal sie oparciem dla coraz wiekszej liczby ludzi, ktorzy korzystali z jego doswiadczen i przemyslen, a wreszcie - jako nastepca Swietego Piotra - najwyzszym swiatowym autorytetem moralnym.