Geroj povestej i rasskazov V.Makanina, kak pravilo, moskvich, chasche vsego ne korennoj zhitel stolitsy, a priekhavshij sjuda za naukoj, v junosti preispolnennyj svetlykh, ne vsegda zhiznennykh mechtanij i ne gde-nibud za morjami, za dolami, a zdes, na nashikh starinnykh i sovsem novykh ulitsakh poluchivshij surovuju shkolu zhizni. U makaninskogo geroja dostalo mudrosti i muzhestva ne ozlobitsja, ne voznenavidet gorod, a poljubit, vrasti v nego novymi kornjami.