Rozbudowa przemyslu lotniczego powszechnie jest uznawana za jedno z najwiekszych dokonan II Rzeczypospolitej, nigdy jednak nie byla samoistnym przedmiotem studiow i opracowan historycznych. W dotychczasowej historiografii problematyke te postrzegano glownie w kontekscie przygotowan wojennych panstwa, stad zapewne wiekszosc publicystow koncentrowala sie na produkcji nowoczesnych samolotow wojskowych, pozostawiajac rownoczesnie na marginesie zainteresowan znaczace wysilki finansowe i organi-zacyjne, lozone na rozwoj tej branzy przemyslu. Co wiecej, prawie calkowitym milczeniem pokryto przyczyny owych sukcesow - na ktore skladal sie rozwoj nie tylko wytworni lotniczych, ale rowniez malych i zupelnie dzis zapomnianych zakladow, wytwarzajacych niezbedny dla lotnictwa asortyment sprzetu.
W niniejszej ksiazce, w ukladzie problemowo-chronologicznym, starano sie uzupelnic zauwazalne braki, glownie ukazujac wzajemne relacje pomiedzy wladzami wojskowymi oraz producentami sprzetu i uzbrojenia lotniczego. Autora niniejszego studium szczegolnie zainteresowaly przeobrazenia, jakie dokonaly sie w przemysle lotniczym niepodleglej Polski. W tym czasie bowiem powstaly najpierw prywatne, a pozniej panstwowe wytwornie lotnicze. Niekwestionowanym efektem tego bylo zapoczatkowanie budowy platowcow licencyjnych (wloskich i francuskich), a nastepnie wprowadzenie wlasnych i udanych konstrukcji lotniczych do stadium produkcji. Sukces ten moze tym bardziej zdumiewac, jesli zauwazymy, iz w okresie bezposrednio poprzedzajacym narodziny II Rzeczypospolitej taki dzial wytworczosci byl prawie nieznany. Nie posiadano nawet zaczatkow przemyslu samochodowego, ktory w wiekszosci panstw zachodnio-europejskich byl naturalna odskocznia dla raczkujacej dopiero wytworczosci lotniczej. Wdrozone prace byly swoistym fenomenem, gdyz nastapily przed wlasciwym rozwojem uprzemyslowienia panstwa. W efekcie przemysl motoryzacyjny i lotniczy stal sie znaczacym zrodlem postepu technicznego panstwa w calym okresie miedzywojnia. I