Gen. Aleksander Radwan-Praglowski - kawalerzysta, wybitny oficer Wojska Polskiego, zolnierz z powolania, gruntownie wyksztalcony i doswiadczony sztabowiec, wielokrotnie odznaczany, pisarz i teoretyk wojskowosci, wychowawca przedwojennych oficerow dyplomowanych, czynnie uprawiajacy jezdziectwo, zdobywca nagrod indywidualnych i zespolowych - znany byl dotad nielicznej grupie historykow wojskowosci i pasjonatow zajmujacych sie dziejami armii II Rzeczpospolitej. Autor, pragnac przyblizyc sylwetke zolnierza nalezacego do elity zawodowych oficerow Polski miedzywojennej na polu walki, podjal nowatorska probe ujecia jego losow w czasie kampanii polskiej 1939 r. Praglowski jako szef sztabu Armii "Lodz" i "Warszawa" odegral bowiem wazna, choc trudna do jednoznacznego okreslenia role przy podejmowaniu kontrowersyjnych decyzji przez swojego przelozonego gen. dyw. Juliusza Rommla, majac tym samym wplyw na przebieg wydarzen wrzesniowych. Autor, mimo sympatii, jaka darzy bohatera swojej ksiazki, nie szczedzil mu takze slow krytyki, przyjmujac, ze w pracy historyka jednym z najwazniejszych kryteriow jest dazenie do obiektywizmu, przejawiajace sie przede wszystkim w zwalczaniu pokusy bycia hagiografem. Tej pokusie, wlasnie dzieki sympatii dla swojego bohatera, autor staral sie nie ulec. A efekt tych staran poddaje ocenie Czytelnikow.