Wiersze Rafala Wojaczka byly jak jego stosunek do rzeczywistosci - pelne buntu, gniewu, ale takze delikatnosci i uczucia. Sprzecznosci targajace "poeta przekletym" prowadzily do naduzywania alkoholu, licznych awantur i kryzysu psychicznego. Wojaczek popelnil samobojstwo w wieku dwudziestu szesciu lat. Mimo to udalo mu sie zmienic bieg historii polskiej poezji, dla wielu stal sie punktem odniesienia.
Ksiazka Boguslawa Kierca przybliza kolejno dzieje rodziny Wojaczkow, dziecinstwo przyszlego poety, wczesna mlodosc w Mikolowie i krakowski epizod akademicki. Dalej, intensywny okres artystycznego spelnienia, slawy i licznych milosci, a takze poglebiajacego sie zalamania. Autor opisuje reakcje czytelnikow na tworczosc Wojaczka, nierzadko pelna oburzenia, jego klopoty z prawem - udokumentowane w protokolach milicyjnych i aktach prokuratorskich - i w koncu okolicznosci smierci. A wszystko to zebrane zostalo przez swiadka wielu wydarzen z zycia poety, jego wieloletniego przyjaciela.

Robota poetycka Wojaczka sluzyla w najwyzszym stopniu wlasnie temu: opanowaniu chaosu przezyc i mysli i zrygoryzowaniu osobowosci, czyli otchlani sprzecznosci. Sprzecznosc ozywia jego wiersze i legende. Oto poezja buntu - lamiaca wszelkie reguly - wykrystalizowuje rygorystyczne formy wiersza regularnego, a dobrze wychowany, wrazliwy mlodzieniec, erudyta niezle zadomowiony w gospodarstwie kultury srodziemnomorskiej . wciela sie w postac Tego skurwysyna Wojaczka, poety, / Pijaka i darmozjada.
(fragment)

Wojaczek o sobie:

Pisze, zeby zyc. Nic wiecej, tylko zyc.
(z listu do przyjaciolki)

Urodzilem sie w 1945 roku. Chodzilem do szkol, dorastalem w bibliotekach, na dworcach kolejowych, w domach cudzych i mniej cudzych, w barach lepszej i gorszej kategorii, w jeszcze innych miejscach. Plywalem po rzekach, jeziorach i po wielkiej wodzie takze. Udzielalem sie Przygodzie - "Ziemia wolna mi byla, niestety". Niekiedy umieralem i wtedy z tamtej strony zycia odpowiadalem: a kuku. Wystarczy?
PS Moge tez inaczej.
(Zyciorys)