Kategoria doswiadczenia jako wezlowy punkt przeciecia miedzy sfera publiczna a indywidualna wrazliwoscia i subiektywnymi srodkami wyrazu stanowi kluczowe pojecie nie tylko w dyskursie epistemologicznym, ale takze w religijnym, estetycznym i politycznym. A jednak stanowi "jedno z najmniej wyjasnionych pojec, jakimi dysponujemy", jak nie bez racji pisal Gadamer. Ksiazka Martina Jaya pod pozyczonym od Williama Blake'a tytulem "Piesni doswiadczenia" wielu z watpliwosci nie wyjasnia, a nawet nie ma takich ambicji. Zamiast systematycznego wykladu autor proponuje blizsze przyjrzenie sie wybranym watkom pisania o doswiadczeniu, z pasja tropiac roznorakie powody, dla ktorych tak wielu filozofow, myslicieli i artystow to wlasnie pojecie fascynowalo. Choc podejmujac kolejne watki, Jay siega az do starozytnosci, to jednak najwiecej uwagi poswieca problematyce wspolczesnego kryzysu autonomicznego podmiotu oraz warunkowanego przezen kwestionowania mozliwosci gromadzenia i komunikowania doswiadczen.