Seksverslaving is een groeiend probleem in onze huidige samenleving, een probleem waar een taboe op rust. Net als bij andere soorten van verslaving, brengt ook verslaving aan seks in zijn verschillende gradaties, sociaal isolement, niet meer kunnen functioneren in de samenleving en onbegrip van naasten met zich mee. Artsen en andere professionele hulpverleners die niet te maken hebben met HP/SV onderschatten de problematiek of zien vaak niet de mate van pijn en ellende die deze problematiek met zich meebrengt. Naast de individuele fysieke en psychische nood, heeft de verslaving ook grote consequenties voor dierbaren, familie, vrienden, volgende generaties en de gemeenschap in zijn geheel. Ondanks de toename in de vraag voor hulp, is er geen duidelijke etiologie, pathogenese, prevalentie en definitie te vinden. Dit komt voornamelijk door het grote taboe dat op dit onderwerp rust en door verschillende aspecten die bij deze problematiek komen kijken. Vele seksverslaafden hebben namelijk naast hun verslaving last van andere psychische klachten zoals depressie, angst, relatieproblemen, zeer lage eigenwaarde en nihil tot weinig zelfvertrouwen.
Hyperseksualiteit of seksverslaving (HP/ SV) komt tussen 3 en 6% bij de bevolking voor volgens Patrick Carnes (2008). In de DSM IV is hierover geen duidelijke definitie beschreven en valt HP/SV onder Seksuele Stoornis Nao. In de nieuwe DSM V komt daar verandering in en wordt HP/ SV apart gecodeerd.
De uitgave heeft zeker congres potentie.