Sztuka opowiadania historii jest niezwykle cennym darem. To znak rozpoznawczy jednego
z najwiekszych wspolczesnych polskich prozaikow, Pawla Huellego. Jego najnowszy tom rozpoczyna jedno ze znanych juz opowiadan, ktorego mistrzowskie odbicie zamyka caly zbior, tworzac niekonczaca sie sfere odwolan i aluzji i wpisujac tym samym Opowiesci chlodnego morza w caloksztalt tworczosci pisarza.


Poszczegolne historie skladaja sie na nietypowa sage nadmorska, ktorej bohaterowie daza do odnalezienia prawdy. Dla jednych jest nia ksiega przemian, dla innych ksiega spisana
w uniwersalnym jezyku albo to, co drzemie pod powierzchnia wspomnien. Kazdy
z bohaterow jest naznaczony samotnoscia i odbywa najwazniejsza podroz w zyciu, ktora przybliza do ich wlasnej prawdy, wlasnego zrodla. Chlodny, surowy klimat i wysmakowany styl prozy Huellego przenosi nas w swiat wyobrazni polnocnej, gdzie czlowiek, piasek
i morze staja sie historia o pamieci, tozsamosci i prapoczatku.