Byl naprawiaczem Marksa, pieknoduchem, pseudohumanista (wedle Adama Schaffa, ideologa marksistowskiego;
1947). Paszkwilantem, ktorego teorie kryja zatrute zadlo antyradzieckie (zdaniem Witolda Wudla z
kryptokomunistycznego skrzydla PPS; 1948). Myslacym kretynem (Andrzej Kijowski, 1970).
Blednym rycerzem budownictwa socjalistycznego (ks. Jozef Tischner, lata 70.). Reprezentantem pieknej,
szlachetnej niemoznosci polskiej (Tadeusz Konwicki, 1976).
Czlowiekiem niezlomnym, zarazem umiarkowanym (Alain Touraine, socjolog, 1989). Czlowiekiem w bledzie,
zarazem uczciwym (Krzysztof Zanussi, 1994).
Chodzacym okraglym stolem (Andrzej Mencwel, antropolog kultury, 1994). Socjalista - papista (sam o sobie
w latach 80.).
- jeden z pokolenia wojennego. Socjolog i mysliciel spoleczny. Intelektualista Jan Strzelecki zaangazowany
w polityke. Taternik. Badacz postaw etycznych. Autor refleksji moralnych, zageszczonych slowami: braterstwo;
sprawiedliwosc; milosc; godnosc; czlowiek.
Autorka jego biografii wyznaje: "Napisalam te ksiazke na przekor drapieznym czasom. Niech Jan Strzelecki opowie nam o
braterstwie i solidarnosci. O swej utopii lewicowo-humanistycznej. Napisalam ja, by z postaw okresu PRL-u wydobyc
odcienie szarosci, wbrew dzisiejszym upodobaniom do krzywdzacych kontrastow w obrazie tamtego swiata i wbrew
sklonnosciom do potepien. Los Strzeleckiego skupia dramatyczne watki historii Polski w XX wieku, sposrod ktorych
rozprawa z lewica socjalistyczna nalezy do kluczowych. Opisujac ten proces pragnelam odslonic pasma biografii
nieslusznie zapomnianych."