Medialnosc jest znamieniem wspolczesnosci. Jesli Zygmunt Bauman trafnie nazywa nasza epoke "plynna nowoczesnoscia", to "plynnosc" ta obejmuje takze - a moze przede wszystkim - komunikacje spoleczna i jej narzedzia, media. Co wiecej, z wielu roznych aspektow wspolczesnosci media sa chyba najbardziej plynne, zarowno zmienne, jak i niedookreslone, trudno uchwytne w konceptualnej analizie, chociaz jako technologie sa zreifikowane, uprzedmiotowione. Niemniej, mimo tej zmiennosci, pewne problemy dzisiejsze wcale nie sa takie nowe, a dawne teorie tez nie odeszly calkiem do lamusa. Autor ksiazki, socjolog i medioznawca, zalozyciel i kierownik Katedry Komunikowania i Mediow Spolecznych Uniwersytetu Jagiellonskiego, od czterech dziesiecioleci bada i opisuje przemiany form komunikowania - poczynajac od druku i prasy, poprzez radio i telewizje, do mediow nowych i najnowszych aplikacji. W zebranych tekstach przedstawia roznorodne aspekty wspolczesnej mediamorfozy, zmiany i przyszlosc zarowno samej technologii medialnej, jak i praktyk medialnych, w tym dziennikarstwa. Do kazdego tekstu pomieszczonego w ksiazce dodano post scriptum, ktore ilustruje aktualny aspekt omawianego problemu. Czytelnik z pewnoscia doda do nich naplywajace zewszad aktualne informacje. W wartkim nurcie mediow nieustannie i niespodziewanie zdarzaja sie zawirowania, zatamowania, kaskady. W naszych plynnych czasach najbardziej plynne sa wlasnie media.