Kurdinkielisen (kurmandzi) romaanin päähenkilö lähettää palavia rakkauskirjeitä sydämensä valitulle, ja odottaa turhaan niihin vastausta.

Lehenga sereke Malîn di nav agirê evînê de dişewite. Evîna ku ji nişkê ve derketiye hemberî wê, tavilê jî jê bi dûr ketiye. Ew bi nameyan dilê xwe ji Alanê hezkirê xwe re vedike, bi gotinan evîna xwe ya bêpîvan radigihînê û di cîhana xeyal û fantaziyan de pê re jiyaneke pak, romantîk û bêsînor dijî. Lê name yekalî ne.



Gelo name li cihekî dialiqin? Çima Alan bersivê nadê? Malîn li ber Alan digere: “Tenê du gotinan ji min re bişîne, çi dibe, ez stûyê xwe li ber te xwar dikim, destên xwe li ber te vedigirim û parsektiya du gotinan dikim. Serê min bişikîne, milên min bişikîne, lê ji bo Xwedê Alan, dilê min neşikîne, du gotinan ji min re bişîne...”



Derza dilê min derzekê li dilê mirov dixe û şopeke kûr li dû xwe dihêle...