Durante os anos da súa vida bohemia en Madrid, o gran poeta oralCarlos Oroza (Viveiro, 1923ûVigo, 2015) compartiu piso por uns meses con Fernando A. FernándezDomonte, quen a través dosdez breves, divertidos e reveladores relatos que conforman este libro, nos achega ao particular xeitoque o poeta tiña de encarar a vida, ao seu proverbial carácter rebelde e contraditorio, desapegopolas cousas materiais e provocativo sentido do humor.O aspecto máis humano de Carlos Oroza, por veces soberbio, por veceshumilde e desvalido,sempre hipercrítico e descoidado, preguiceiro no día a dia, perotemperamental e preocupadocando se trataba de subirse a un escenario, queda reflectido nestaspáxinas, nas que tamén sedescobren algunhas das lideiras máis íntimas e cotiás do poeta.