Niniejsza ksiazka powstala w zwiazku z przypadajaca na rok 2007 rocznica trzechsetlecia smierci ostatniej Piastowny - ksieznej legnicko-brzesko-wolowskiej Karoliny (1652-1707). Fakt ten wydaje sie doniosly nie tylko dlatego, ze wiaze sie z kresem jednej z najwazniejszych dynastii w dziejach Europy, przynajmniej tej Srodkowej. Po fali zainteresowania Piastami, jaka przeszla okolo 1975 r. w zwiazku z rocznica smierci ostatniego Piastowicza, ksiecia legnicko-brzesko-wolowskiego Jerzego Wilhelma, mamy oto kolejna okazje do refleksji nad rola dynastii w dziejach Polski, panstw osciennych, Europy, a na naszym wroclawskim poletku - w dziejach Slaska. Po tym, jak w polskim pismiennictwie okresu powojennego naduzywano tematyki piastowskiej w celach propagandowych, a pozniej, po 1989 r. - na zasadzie odreagowania - piastowskosc kojarzona byla z ideologizacja dziejow, nadszedl chyba dogodny czas na chlodniejsze spojrzenie nie tylko na slaskich wladcow, potomkow Wladyslawa Wygnanca, ale takze tych, ktorzy z tradycji piastowskiej czerpali, manifestujac to jezykiem sztuk plastycznych: malarstwa, rzezby, grafiki, rysunku, rzemiosl artystycznych, a takze architektury. Artystycznym przejawom tych odniesien poswiecona jest niniejsza ksiazka.