Przyjscie dziecka na swiat wywoluje najbardziej zdumiewajace reakcje: niemowle moze byc tym, ktory daje nadzieje na realizacje niespelnionych ambicji rodzicow, tym, ktory niesie obietnice milosci doskonalej, o jakiej marzyli. Moze byc idealna postacia, ktora zapelni wszystkie braki, naszym drugim "ja", partnerem porozumienia. Ale moze rowniez przyniesc rozczarowanie, jesli odzwierciedla te "gorsza" strone naszej osoby albo jest wcieleniem rodzica, ktorego nienawidzimy lub kiedy nosi w sobie pietno jakiegos defektu, z racji swojego wygladu, plci lub choroby.
Niemowle jako obiekt goracej milosci moze uczynic rodzicow najszczesliwszymi z ludzi, ale moze tez byc powodem niepokoju, a nawet budzic nienawisc.
Dlaczego tak sie dzieje?
W ksiazce "Pierwsze dwa lata" Bertrnard Cramer, psychoanalityk i profesor psychiatrii dzieciecej, odkrywa mechanizmy tej tak szczegolnej relacji laczacej noworodka z rodzicami. Opowiadajac o prowadzonych przez siebie terapiach, ktorych oryginalnosc polega na wspolnym uczestnictwie matki i niemowlecia, ukazuje najczestsze wymagania stawiane dziecku przez rodzicow i sposoby reagowania na nie maluchow.