Nowa ksiazka autora "Roli mojej rodziny w swiatowej rewolucji" to eseizujaca proza emigrancka, majaca forme obrachunku, retrospekcji, deklaracji skladanej... urzednikowi, samemu sobie, w imie powinnosci artystycznych i bardziej osobistych.
Narrator "Deklaracji celnej" zamysla sie nad wlasnym zyciem, ktore dobiega kresu wraz z podroza na polnoc. Dazy do uchwycenia jego sensu, a poprzez powracajace wspomnienia i prace pamieci kresli refleksyjny, fascynujacy, "madrosciowy" obraz naszych i dawniejszych czasow.
W refleksji eseisty podstawowa role odgrywaja myslenie obrazami - odslaniajace logike pewnego zycia, skupionego, refleksyjnego i samotnego, oraz nature intymnego odczuwania swiata - a takze literackie odwolania do Dostojewskiego, Gonczarowa czy Hamsuna, zastanawiajace i nietypowe, lecz konsekwentnie podporzadkowane artystycznej wizji. Celem bowiem jest ukazanie rysu indywidualnej biografii czlowieka, artysty, kiedys melancholijnego mlodzienca, chodzacego po ulicach bez celu, dzis starca w podrozy, bedacego na granicy dwu swiatow: dawnej ojczyzny, od niedawna nieprzyjaznej, oszalalej i niezrozumialej, oraz nowego kraju, stacji docelowej - emigracyjnego "portu ocalenia".