Autor zaprasza Czytelnika do najnizszych kregow Dantejskiego piekla sztuki wspolczesnej, do jej kloaki w doslownym tego slowa znaczeniu. Opisuje zjawiska takie, jak np. wystawianie na pokaz i bezczeszczenie ludzkiego ciala, ponizanie jego funkcji i wygladu, deformacje, samookaleczenia, fascynacja krwia i wydzielinami, nie wylaczajac ekskrementow. Jednoczesnie szuka odpowiedzi na pytanie o artystyczne uzasadnienie tych obrzedow artystycznych, ktore - co ciekawe - odbywaja sie czesto z blogoslawienstwem ludzi, ktorzy kieruja wielkimi instytucjami kulturalnymi. Poniewaz punktem wyjscia jest Boska Komedia, autor rozpatruje fenomen sztuki pokrytej fekaliami w kontekscie eschatologii i spraw ostatecznych. Wowczas umartwiajacy sie performerzy nabieraja innego wymiaru, a ich eksperymenty zyskuja pierwiastek sacrum.