" SOÑOS. ARQUIVOS. CARTAS " É UNHA OBRA EXPERIMENTAL E ABERTA QUE ENTRA EN DIÁLOGO CO DIARIO POÉTICO E CO XÉNERO EPISTOLAR, EXPLORANDO OS PUNTOS DE XUNTURA ENTRE ESTAS DÚAS MODALIDADES DE ESCRITA. FRONTE Á TRADICIÓN QUE VE NO POEMA O REINO DA EXPRESIÓN SUBXECTIVA, O LIBRO SOSTÉN QUE A POESÍA É UN XEITO PRIVILEXIADO DE APERTURA AOS OUTROS. " SOÑOS. ARQUIVOS. CARTAS " COMPONSE DE FRAGMENTOS COSIDOS POR UN FÍO NARRATIVO, NON PROPIAMENTE NOVELESCO, QUE É O DA VIDA, O DOS DÍAS PASADOS E PRESENTES, POSTO AO SERVIZO DUNHA PROCURA: FALAR DAS CONDICIÓNS NAS QUE ESE LUME LENTO QUE SEMPRE ARDE NAS MANS E QUE CHAMAMOS POESÍA PODE OU NON SER TRANSMITIDO ÁS ÁVIDAS MANS DAQUELES QUE O PROCURAN. UN LIBRO QUE, A IMITACIÓN DO DELGADO FÍO VERMELLO DA VIDA, VE NA POESÍA UNHA HERDANZA OCULTA QUE PASA POR ENRIBA DE CASE TODO E DE CASE TODOS. POR ISO MESMO, É UN LIBRO SOBRE O AMOR, SEMELLANTE NESTE CONCEPTO A CASE TODOS OS DA AUTORA. MAIS, A DIFERENZA DOUTROS, " SOÑOS. ARQUIVOS. CARTAS " NON RENDE TRIBUTO AOS AMORES PERSOAIS SENÓN Á FORZA QUE PRECISAMOS PARA QUE AS COUSAS QUE ACONTECEN NO DÍA A DÍA (AS CONVERSAS, AS LEMBRANZAS, OS SOÑOS, OS ENCONTROS, OS ESPERTARES, AS NOITES, OS PASEOS, OS POEMAS) MEREZAN VERDADEIRAMENTE SER VIVIDAS.