Wladimir Bukowski (ur. 1942) - rosyjski dysydent antykomunistyczny, pisarz i obronca praw czlowieka w Zwiazku Sowieckim. Dwanascie lat spedzil w sowieckich zakladach psychiatrycznych jako wiezien polityczny. W 1976 roku zostal deportowany na Zachod w ramach wymiany za sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chile Luisa Corvalana. Obecnie mieszka w Wielkiej Brytanii. Jego publikacje, m.in. Listy rosyjskiego podroznika,
I powraca wiatr, Pacyfisci kontra pokoj, w czasach PRL ukazywaly sie w drugim obiegu. Po upadku ZSRS uzyskal wglad do archiwow Kremla, co zaowocowalo ksiazka Moskiewski proces. Zdecydowany krytyk kierunku, w jakim rozwija sie Unia Europejska. Przeciwnik rzadow Wladimira Putina. Chcial kandydowac w wyborach prezydenckich w Rosji w 2008 roku, ale nie zostal do nich dopuszczony.
"Bukowski ukazywal system komunistyczny bez zludzen, w takim wymiarze,
w jakim go doswiadczal. Jednoczesnie pozwalal odroznic sowieckie od rosyjskiego, wskazywac na tych Rosjan, ktorzy zawsze byli naszymi sojusznikami w zmaganiach o wolnosc i suwerennosc. Dla wielu byl klopotliwym swiadkiem, niewygodnym, gdyz swym adwersarzom w sporach o komunizm mogl zawsze powiedziec: ja tego doswiadczylem, przeszedlem te probe, nie musze kierowac sie chciejstwem przy opisywaniu tamtych zjawisk. Wystarczy, ze je przedstawie takimi, jakie one sa.
Bukowski uwazal, ze najwazniejsze jest swiadectwo. To przekonanie zawsze nim kierowalo, zarowno w czasach brezniewowskich, w okresie pieriestrojki, ktora bezlitosnie demaskowal, jak i teraz, w tej dziwnej hybrydzie, jaka staje sie putinowska Rosja. Swiadectwem jest takze jego pisarstwo - przenikliwe, pobudzajace do myslenia, niepokojace".