LOIS PEREZ DIAZ | Akateeminen Kirjakauppa

" LONG PLAY " SOA COMA UNHA POES?A INCITADA POLAS PERSUASI?NS DA AVENTURA E DO RISCO, CONFORMANDO UNHA SORTE DE " JUKEBOX DE AUTOXEOGRAF?A " . ESTES VERSOS TE?EN UN P? NO FEITIZO DO EST?TICO, TRANSITANDO POLA BEN?VOLA TIRAN?A DA RIMA; E OUTRO, NA INMEDIATEZ DA EMOCI?N, A DA ESQUINA SUCIA DO RING, CANDO O CENTRO DO LIBRO VIAXA ?S FORMAS M?IS PROPIAS DA CANCI?N OU DA " TWITTERATURA " A RITMO DE M?SICA E DESEXO, COMA UN PARTELUZ QUE OBSERVA A " ARITM?TICA BEATLE " : LETRAS TRISTES + ALEGRES MELOD?AS. A " FORMA " DO LONG PLAY NAVEGA LIBERTARIA CARA ?S AUGAS DE SINXELEZA DO FONDO, TENSANDO AS FRONTEIRAS DO X?NERO PO?TICO QUE GALANTEA POR INTRES CON ALG?N " RIFF " DE HUMOR ?SE IAN CURTIS ? DE CURTIS E OHIO ? O H?O, EU A BUEU DIGO VOU, JHONNY, GO, GO!? E EVASI?NS CARA " OUTROS TERRITORIOS POS?BEIS " ; CONC?BESE O PROPIO PROCESO DE CREACI?N COMO UN " CRESCENDO DE ARTE E ENSAIO " PLENO DE LIBERDADE E DE POES?A POR SI MESMO. AS PALABRAS CANTAN E DENUNCIAN, CELEBRAN, IMAXINAN E PROTESTAN, CONCISAS E INMERSAS NA OBSERVACI?N DA EXPERIENCIA VITAL: OS PROBLEMAS, OS MEDOS E INQUEDANZAS DE QUEN AS ESCRIBE, OS OLLOS TISNADOS DA INFANCIA INFINDA. A " LEDICIA BLUE " QUE AGROMA DO TRISTE. A LOITA POR HABITAR OS SILENCIOS DA NOSA ZONA ESCURA.