Op zoek naar een nieuw perspectief in hun leven vertrokken de jeugdige Hongaren László Székely en zijn neef István Radnai in april 1914 naar het aan Sumatra’s oostkust gelegen Deli met zijn plantages. Uit het in Medan, Deli’s hoofdstad, door Radnai geschreven dagboek worden in dit boek enkele passages afgedrukt. Székely (1892-1946) werd planter. In 1924 ontmoette hij Madelon Lulofs met wie hij twee jaar later trouwde. In 1930 vestigden zij zich in Budapest waar hun beider schrijverschap begon. Székely schreef de romans Van oerwoud tot plantage en Rimboe waarmee hij een eervolle plaats inneemt in de Deli-literatuur. Daartoe horen ook zijn in Hongaarse kranten en tijdschriften gepubliceerde verhalen, die hier voor het eerst in vertaling verschijnen. Zij vertellen over het harde en eenzame leven van zowel planters als koelies. "‘Er is niets verschrikkelijkers dan dit altijd alleen zijn"’, schreef Székely.
Afgezien van hun literaire kwaliteiten zijn ze interessant, omdat ze zijn geschreven door een Hongaar die anders aankeek tegen Deli dan een Nederlander. Bijzonder is ook dat hij vat probeerde te krijgen op het gevoelsleven van de koelies. De verhalen betreffen zowel de lotgevallen van Europese planters als het wel en wee van Javaanse en Chinese koelies. Dominante motieven zijn het zich ontworteld weten in een vijandige leefwereld en de botsing tussen Oost en West. Behalve schrijver was Székely een uitstekend tekenaar. Van zijn in het tijdschrift Sumatra opgenomen tekeningen, worden er in dit boek een aantal afgedrukt.