Vere Pavlovoj udaetsja v poezii samoe slozhnoe - byt. Ona - zdes, plotju i krovju, sovershenno neotdelima ot svoikh prostykh i estestvennykh, kak dykhanie, strok. Eto biografija sokrovennoj zhizni tela i dushi, nastolko obnazhennaja, chto inoj chitatel pochuvstvuet, budto podgljadyvaet v zamochnuju skvazhinu... No tam prosto ljubjaschaja zhenschina - "ta, kotoraja prosypaetsja sleva ot tebja".