Putzka to zywy obraz socjalistycznej Polski ogladany z perspektywy polskiej Zydowki, ktora w zakonczeniu powiesci z ciezkim sercem opuszcza kraj w 1969 roku.

Proces dojrzewania pelnej dynamizmu i glodu zycia tytulowej Putzki, jej wewnetrzne zmagania obserwujemy na tle trudnych relacji z matka wynikajacych z tragizmu wojennych losow, ale rowniez z prozy zycia wspolnego pokoju mieszkania dzielonego z inna rodzina. Dojrzewanie do milosci i przyjazni, szczeniece poddanie sie komunistycznej indoktrynacji, a potem wyzwalanie sie z niej, dorastanie do samoakceptacji podwojnej tozsamosci - oto wielowatkowosc tej prozy! Przypieczetowana konfrontacja z fala antysemityzmu konca lat '60. Z tego tla wylania sie, jakby przy okazji, obraz stosunkow polsko-zydowskich. Powiesc oparta jest na motywach autobiograficznych. Wiele postaci to autentyczne, w niektorych przypadkach rozpoznawalne osoby i osobistosci polskiego zycia kulturalnego tamtych lat. Akcja toczy sie w roznych miejscach Polski, ale przede wszystkim w Krakowie, wielkiej milosci bohaterki - i autorki.